Poesie > poesie e sculture
Finu all'urtimu tramuntu
Lu jornu ca m'havia a maritari
aspettava la zita
'nta la chiesa.
La vitti arrivari
vistuta di biancu.
Bedda com'era
paria na varca a vila
'nto mari di diamanti.
E dissi 'nta di mia:
fortuna
ca 'nta sta varca
mi staiu 'mbarcannu.
Dopu spusatu
pi anni e anni avemu navicatu
cu bunazza e malutempu.
Ma lu tempu ammetta
comu lu ventu ammetta la vila
e la porta sempri chiu 'nfunnu
e nun c'è forza chi teni.
Sugnu cuntentu
d'aviri navicatu
pi tuttu stu tempu.
ora ca semu vicinu
la fini du viaggiu
la tegnu
manu pi manu
stritta a mia
finu a l'ultimu tramuntu.