stefanobalistreri


Vai ai contenuti

Poesie > poesie e sculture

Finu all'urtimu tramuntu
Lu jornu ca m'havia a maritari
aspettava la zita
'nta la chiesa.

La vitti arrivari
vistuta di biancu.

Bedda com'era
paria na varca a vila
'nto mari di diamanti.

E dissi 'nta di mia:
fortuna
ca 'nta sta varca
mi staiu 'mbarcannu.

Dopu spusatu
pi anni e anni avemu navicatu
cu bunazza e malutempu.

Ma lu tempu ammetta
comu lu ventu ammetta la vila
e la porta sempri chiu 'nfunnu
e nun c'è forza chi teni.

Sugnu cuntentu
d'aviri navicatu
pi tuttu stu tempu.
ora ca semu vicinu
la fini du viaggiu
la tegnu
manu pi manu
stritta a mia
finu a l'ultimu tramuntu.


Torna ai contenuti | Torna al menu